cine4integration.com

Harde boletus (Leccinum duriusculum)

• Afdeling: Basidiomycota (Basidiomycetes)
• Onderverdeling: Agaricomycotina
• Klasse: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
• Subklasse: Agaricomycetidae
• Bestelling: Boletales
• Familie: Boletaceae
• Geslacht: Leccinum (Obabok)
• Visie: Leccinum duriusculum (harde boletus)

Andere namen voor de paddenstoel:
• Winterharde boletus
• Harde kont
• Populier berk
• Sterke kont

Andere namen:

• Winterharde boletus;
• Populier berk;
• Harde kont;
• Sterke kont;
• Boletus duriusculus;
• Leccinum nigellum.

Externe beschrijving

Het vruchtlichaam van de winterharde boletus bestaat uit een steel en een dop. Het vruchtvlees van de paddenstoel is wit, heel hard, maar als je een snee in de hoed maakt, wordt deze roodachtig. Als de basis van het been is beschadigd, wordt het vruchtvlees blauwachtig en krijgt het na een tijdje een grijszwarte tint. Het aroma van het vlees van de harde boletus is zwak, er is een paddenstoelgeur, het smaakt aangenaam.

De diameter van de hoed varieert binnen 6-15 cm De vorm van jonge paddenstoelen van de harde boletus is convex en halfrond, en bij volwassen vruchtlichamen wordt hij kussenvormig. Op de huid van de schimmel zit aanvankelijk een klein randje, dat bij het rijpen volledig verdwijnt en de schimmel naakt blijft. Bij een hoge luchtvochtigheid wordt het oppervlak van de dop slijmerig, met hangende randen. De kleur van de dop kan grijsbruin, grijsbruin, okerbruin, grijsbruin zijn.

De schimmel hymenophore is buisvormig. De tubuli zijn 10 tot 25 mm lang, aanvankelijk wit, worden geleidelijk crèmegeel en veranderen van kleur naar grijsbruin of olijfbruin als ze erop worden gedrukt. De samenstellende componenten van de hymenofoor zijn sporen die worden gekenmerkt door een ellipsoïde-spoelvormige of ellipsvormige vorm. De kleur van het sporenpoeder varieert van okerbruin tot licht oker. De sporengroottes zijn 14,5-16 - 4,5-6 micron.

De lengte van de paddenstoelpoot varieert tussen de 40-160 mm en de diameter is 10-35 mm. In vorm is het spilvormig of cilindrisch, soms kan het naar de basis gericht zijn. Het bovenste deel van de paddenstoelpoot wordt gekenmerkt door een witachtige kleur en vaak zijn blauwachtige vlekken zichtbaar aan de basis. Hieronder is de kleur van het been bruinachtig en het hele oppervlak is bedekt met bruine schubben.

Seizoen en habitat van de schimmel

De harde boletus groeit in gemengde en loofbossen, precies op de bodem. Het heeft de mogelijkheid om mycorrhiza te vormen met populieren en espen. Je kunt deze paddenstoel zowel in groepen als in enkele groei ontmoeten. De harde boletus groeit het liefst op kalkrijke bodems. Zelden, maar toch vind je dit type boletus op leem- en zandgronden. Vruchtvorming van de paddenstoel vindt plaats van half juli tot eind oktober (soms zijn de vruchtlichamen van de harde boletus half november te vinden). In de afgelopen jaren is er steeds meer informatie verschenen dat de harde paddenstoel zich breder verspreidt, hij wordt steeds vaker en in grote hoeveelheden aangetroffen.

Eetbaarheid

Harde boletus is een eetbare paddenstoel, waarbij het vlees, in vergelijking met andere soorten boletus, veel dichter is. Wormen beginnen er zeer zelden in en het wordt aanbevolen om de harde boletus in gedroogde of verse vorm te gebruiken. Het wordt gebruikt om verschillende heerlijke gerechten te bereiden.

Vergelijkbare soorten en verschillen van hen

De beschreven soort is vergelijkbaar met veel andere soorten boletus.De harde boletus heeft echter geen overeenkomsten met giftige of niet-eetbare paddenstoelen.